“Het kan nu niet vlug genoeg zondag zijn,” mailt Lia. Nog drie nachtjes slapen en dan zien we haar en Coby weer! Daar, op de plek waar ze ons 39 jaar geleden moesten achterlaten na een lange reis uit Indonesië. Op Schiphol.
Aanvankelijk was de bedoeling dat Victor en ik onze beschermengelen zouden bezoeken in Bergen op Zoom, waar Lia en Coby na al die jaren nog steeds wonen. Maar Google Maps lachte ons uit: jawel, vanaf mijn woonplaats is dat prima te doen. Maar – hoe klein ons kikkerlandje ook is – vanaf Victors huis naar Bergen op Zoom blijkt dat toch nog een goede drie uur rijden (en dan moest hij na afloop natuurlijk ook nog terug). Dat moest toch leuker kunnen. En dus beloofde ik na te denken over een locatie halverwege.
Amsterdam… ergens in de buurt van Amsterdam…
Toen Coby hoorde welke locatie het precies zou worden, reageerde ze enthousiast. “Je lijkt wel helderziende,” app’te ze. “Vorige week zei ik nog tegen Lia dat Schiphol heel mooi zou zijn. Hier hebben wij jullie uit onze armen overgedragen aan jullie vol verwachting wachtende moeders. Tot zondag! Nu zijn wij vol verwachting.”
Oh wat hou ik ervan wanneer een verhaal rond is.
Tot zondag, lieve Lia en Coby! Wij trakteren jullie op een lunch. (Dat is wel het minste wat we kunnen doen, nadat jullie ons destijds in het vliegtuig de fles hebben gegeven…)