Na het lezen van de aankondiging op de Facebookpagina van het Dagblad van het Noorden, vreesde ik plots het ergste. Want als ze onze leeftijden (hallo, 40??) al niet juist hadden… en Lia en Coby toeristen noemden die ons ‘opvingen op Schiphol’…?
Het was voor mij zaterdag precies de reden waarom ik vooraf inzage had gevraagd in het artikel. Voor een feitencheck. Dat ik deze niet kreeg (“geen tijd voor”), was reden voor enige nervositeit.
Gelukkig bleek deze aankondiging slechts het haastwerk te zijn van vermoedelijk een webredacteur, die zich nauwelijks in het verhaal heeft verdiept. En niet zo goed kan rekenen. De journalist zelf heeft het prima verwoord, als je het mij vraagt. (Alhoewel… ‘blakende baby’s’? Ik was zwaar ondervoed, toen ik in Nederland aankwam. En in tegenstelling tot wat in het artikel staat, ben ik nooit zélf terug gereisd naar Indonesië om mijn familie te zoeken. Maar een kniesoor die daarop let, zullen we maar denken…?) Zelfs Mijn Roots wordt genoemd. En mijn blog. Jawel, tijd voor een bedankmailtje.
Hier volgt de tekst: