Vandaag heb ik vernomen dat mevrouw Vijverberg is overleden.
Twee weken geleden sprak ik haar nog. Ik ben dankbaar dat ik die kans nog heb gekregen. Dat ik niet – net als bij mijn biologische moeder – nét te laat was.
“Het heeft zo moeten zijn,” zegt haar dochter Karin.
Rust zacht, lieve mevrouw Vijverberg. En nogmaals dank dat u destijds – al was het maar heel even – zo goed voor mij heeft gezorgd in Indonesië.