Het regende hard. De ruitenwissers van de Volvo konden het nauwelijks bijbenen. Victor had er al een rit van ruim twee uur op zitten, inclusief file. Van zijn woonplaats in Groningen tot aan mijn huis. Ikzelf had – vanwege twee wakkere peuters – ’s nachts nauwelijks geslapen. Toch waren we beiden in een opvallend zonnig humeur, toen we rond het middaguur naar Schiphol reden. Dit was de dag waarnaar we zo hadden uitgekeken.
Zie hieronder onze bijzondere vereniging met Lia en Coby.